1. Ηρεμία και ψυχραιμία

Είναι πολύ σημαντικό να μείνετε ήρεμοι, καθώς όταν ο γονιός χάνει τον έλεγχο, το υπερκινητικό παιδί αποσυντονίζεται εντελώς.

Πολλές φορές είναι δύσκολο να το καταφέρετε, έχοντας ένα υπερκινητικό παιδί στο σπίτι. Όμως προσπαθήστε…αφού αποδεδειγμένα οι φωνές και οι καυγάδες δεν έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Τα πράγματα συνήθως δυσκολεύουν την ώρα της μελέτης στο σπίτι.

Μπείτε στη θέση του παιδιού, ενθαρρύνετε το με αγάπη και κατανόηση. Γίνετε σύμμαχος του στις δυσκολίες, μιλήστε μαζί του εξηγώντας το κάθε τι. Τα παιδιά θέλουν επιχειρήματα και όχι “είναι έτσι επειδή στο λέω εγώ”!!

Τα παιδιά που λαμβάνουν διάγνωση ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής & Υπερκινητικότητας) χαρακτηρίζονται κυρίως από έντονη διάσπαση προσοχής, υπερκινητικότητα και έντονη παρόρμηση.

Πιο συγκεκριμένα:

• Δυσκολεύονται να περιμένουν

Παρουσιάζουν ελλείμματα στις κοινωνικές τους δεξιότητες, στην αλληλεπίδραση με άλλα άτομα και τη συμπεριφορά. Για παράδειγμα, μιλάνε πολύ δυνατά, πηγαίνουν πολύ κοντά στον άλλο, μπορεί να διακόψουν ένα ομαδικό παιχνίδι λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς, να 

Παρατηρώντας τα παιδιά στην τάξη σας, διαπιστώνετε ότι δυο τρία απ' αυτά βρίσκονται σε «άλλον πλανήτη». Προσέχουν οτιδήποτε άλλο εκτός από σας. Μπορεί να σηκώνονται απ' τη θέση τους, να ξύνουν τα μολύβια τους ή να ζητούν να βγουν να πιουν νερό. Δε μπορούν να κάτσουν στο ίδιο σημείο για πολύ κι ενοχλούν τους άλλους. Ή κι ακόμα χειρότερα...

Η αναγνώριση της ΔΕΠΥ βοηθά τους εκπαιδευτικούς να κατανοήσουν τις δυσκολίες του παιδιού, να το ενθαρρύνουν να μάθει να υπακούει στους κανόνες της τάξης και της κοινωνίας, καθώς και να αναπτύξει σωστά τις μαθησιακές του ικανότητες.

Η διάγνωση της ΔΕΠΥ είναι πιθανή, όταν το παιδί παρουσιάζει κάποια από τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

α) Η επανάληψη εκ μέρους του μαθητή σειράς δισύλλαβων λέξεων με την ίδια σειρά εκφώνησής τους (πχ κότα, βρύση, δόντι, νερό). Η άσκηση αρχίζει με σειρά τριών λέξεων, οι οποίες θα εκφωνούνται με ρυθμό μια λέξη ανά ένα δευτερόλεπτο, και συνεχίζεται με σειρές περισσότερων λέξεων.

H  βασική αιτία της αδυναμίας ενός παιδιού να ακολουθήσει προφορικές οδηγίες οφείλεται στη μειωμένη και κατά συνέπεια,   ανεπιτυχή ακουστική   επεξεργασία.

Με ποιους τρόπους μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να βελτιώσει αυτό το μηχανισμό;

Η έρευνα έχει δείξει ότι η ΔΕΠΥ έχει νευροβιολογική προέλευση κι εκδηλώνεται με ορισμένα πυρηνικά συμπτώματα, όπως η απροσεξία, η αποδιοργάνωση, η παρορμητικότητα και η υπερκινητικότητα ή εσωτερική ανησυχία. Οι κλινικοί γιατροί χρησιμοποιούν ειδικά διαγνωστικά κριτήρια για την αξιολόγηση και τη διάγνωσή της. Όσο γνωρίζουμε καλύτερα τη διαταραχή όμως, βλέπουμε ότι διαφορετικοί άνθρωποι εκδηλώνουν συμπτώματα με διαφορετικούς τρόπους. Μερικά άτομα παρουσιάζουν υψηλότερα επίπεδα υπερκινητικότητας ή ανησυχίας, ενώ άλλοι παλεύουν περισσότερο με σοβαρή, χρόνια αποδιοργάνωση.

Η ανήσυχη και γεμάτη ενέργεια συμπεριφορά είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των παιδιών με διάσπαση προσοχής και/ή υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ). Δυσκολεύονται να μείνουν ακίνητα, δυσκολεύονται να μη δείχνουν νευρικότητα ή ανησυχία, ακόμα και αν τους ζητηθεί να το κάνουν έστω και για μικρό διάστημα.

Αυτή, λοιπόν, η ανεξάντλητη ενέργεια πρέπει κάπως να εκτονωθεί.

Η ΔΕΠΥ δεν εμφανίζεται συνήθως ως μεμονωμένη διαταραχή. Πολλά παιδιά με ΔΕΠΥ (65%) παρουσιάζουν μία ή και περισσότερες συνυπάρχουσες ψυχικές και αναπτυξιακές διαταραχές που συχνά περιπλέκονται με την εξέλιξη και τη θεραπεία της ίδιας της ΔΕΠΥ. Η επίπτωση της συννοσηρότητας στον ενήλικα είναι μεγαλύτερη (75%). Σύμφωνα με μελέτες, οι ενήλικες με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν, κατά μέσον όρον, τρεις συννοσηρότητες.

Φοιτητικά χρόνια! Υπέροχη περίοδος! Αξέχαστη! Καινούριοι άνθρωποι σε περιβάλλουν, νέες ευκαιρίες σου δίνονται, αποκτάς μεγαλύτερη ανεξαρτησία! Για κάποια παιδιά, αυτή η μετάβαση από τη μαθητική στη φοιτητική ζωή γίνεται εντελώς φυσικά και ομαλά, για κάποια άλλα συνοδεύεται με κάποιες δυσκολίες.

Κάθε περίπτωση παιδιού με ΔΕΠΥ είναι διαφορετική, αφού ο εγκέφαλος του κάθε παιδιού επηρεάζεται με διαφορετικό τρόπο. Τα παιδιά με  ΔΕΠΥπαρουσιάζουν μια σειρά συμπτωμάτων: μερικά είναι υπερκινητικά, κάποια ονειροπολούν συνεχώς και άλλα απλά φαίνεται να μην μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες.

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε, πώς η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής επηρεάζει τη συμπεριφορά του παιδιού, έτσι ώστε να μπορέσουμε σαν γονείς ή σαν εκπαιδευτικοί να επιλέξουμε τις κατάλληλες στρατηγικές, που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.

Είναι γεγονός ότι η περίπτωση ενός παιδιού με ΔΕΠΥ μέσα στην τάξη δεν είναι η καλύτερη που θα μπορούσε να τύχει σ’ έναν εκπαιδευτικό.

Η εικόνα ενός παιδιού με ΔΕΠΥ, είναι αυτή ενός δύσκολου και ατίθασου παιδιού που δεν μπορεί να κάνει τίποτα σωστά, ενώ με μεγάλη δυσκολία μπορεί να βρει κανείς δύο καλές κουβέντες για να το επαινέσει. Είναι άτακτο, αδέξιο και απρόσεχτο, ανοργάνωτο, προκλητικό, κακός μαθητής, ενώ δεν φαίνεται ότι έχει κάποιο νοητικό πρόβλημα. 

Πολλά γνωστά παιχνίδια μπορούν να προσαρμοστούν για παιδιά με Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) με τους κανόνες και τις προκλήσεις να δυσκολεύουν και να πολλαπλασιάζονται σταδιακά με τον καιρό.Αυτή η προσέγγιση βοηθά τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ να κατακτήσουν γνωστικές προκλήσεις σιγά-σιγά, χτίζοντας βήμα-βήμα την ικανότητά τους να μένουν συγκεντρωμένοι σε ένα παιχνίδι, να ακολουθούν περίπλοκους κανόνες και να διαχειρίζονται τον εκνευρισμό και την απογοήτευση.

Ο Πάρις, 10 χρονών προβληματίζει με τη συμπεριφορά του τους γονείς, αλλά και τους δασκάλους του. Δεν μπορεί να καθίσει στην καρέκλα  παραπάνω από λίγα λεπτά. Κάνει συνέχεια ζημιές. Ζαλίζει τους γονείς του.  Βρίσκεται συνέχεια παντού. Δεν προσέχει όσα του λένε. Πετάγεται χωρίς να σκεφτεί. Βάζει τον εαυτό του σε μπελάδες, αλλά και σε κίνδυνο, παραγνωρίζοντας τις συνέπειες. Δεν ακολουθεί συχνά τους κανόνες, όχι γιατί επαναστατεί αλλά περισσότερο επειδή μάλλον τους έχει ξεχάσει. Είναι αξιαγάπητος, έξυπνος, λίγο μουρμούρης και μην του πεις να κάτσει να διαβάσει! Στο παρελθόν έχει χτυπήσει σοβαρά δύο φορές, καθώς έπαιζε.

«Ο Ιάσονας είναι ένας μικροκαμωμένος αλλά ευφυέστατος μαθητής της β' γυμνασίου. Έχει λίγους, αλλά καλούς φίλους και συνηθίζει να ασχολείται με κατασκευές και «πατέντες», όπως τις αποκαλεί. Οι συμμαθητές του τον περιγράφουν με τις εξής γλαφυρές λέξεις: εσωστρεφής, πρακτικός, εξυπνάκιας, έντονα κινητικός, ξεχασιάρης, νευρικός, συχνά βρίσκεται στον κόσμο του. Κατά τη διάρκεια του μαθήματος, είτε συνηθίζει να χάνεται στις σκέψεις του και να ταξιδεύει μακριά από τα τεκταινόμενα της τάξης, είτε να είναι ανήσυχος και να ασχολείται με τις «πατέντες» του.