Το νευρικό σύστημα του παιδιού, όταν υπερφορτίζεται, αποφορτίζει τις εντάσειςμε την αντίδραση του ονομάζεται tantrum.Του ζητάτε να ηρεμήσει, αλλά αυτή η κρίση είναι ο τρόπος που έχει το παιδί για να ηρεμήσει.

Αμέσως μετά μπορείτο παιδί να είναι χαμογελαστό και ήρεμο, εκπλήσσοντας το γονέαπου θεωρεί ότι όλο αυτό ήταν ένα θέατρο.

Έμαθε. Να μη σε εμπιστεύεται. Και ‘Έπαθε… τα παρακάτω:

(Από έρευνες σε παιδιά που δέχονταν ξυλιές στον ποπό με συχνότητα μια φορά το μήνα)

• Μικρότερη εγκεφαλική μάζα από όση θα μπορούσε να έχει.
• Αυξήθηκαν οι πιθανότητες να εμφανίσει καρκίνο διαφόρων μορφών, λόγω της εκχεόμενης κορτιζόλης από τον εγκέφαλο τη στιγμή του χτυπήματος και αργότερα.
• Αυξήθηκαν οι πιθανότητες να γίνει παχύσαρκο.
• Αυξήθηκε η επιθετικότητά του.

Πόσο συχνά αλήθεια, οι γονείς χρησιμοποιούμε αυτή την φαινομενικά αθώα πρόταση. Και λέω φαινομενικά, γιατί αυτή η πρόταση συνδέει το βασικό για κάθε παιδί συναίσθημα της αγάπης και της αποδοχής με την συμπεριφορά του. Πράγμα που στο απλοϊκό μυαλουδάκι μεταφράζεται ως:

Είμαι καλό παιδί = με αποδέχονται = με αγαπούν

και αντίστροφα

Δεν είμαι καλό παιδί = δεν με αποδέχονται = δεν με αγαπούν

Όταν τα παιδιά σας ζητάνε μια αγκαλιά…………

« Μολών λαβέ μωρό μου, μολών λαβέ να απαντάτε» γράφει σε ποίημα της η Κική Δημουλά επισημαίνοντας τη μεγάλη ανάγκη των παιδιών για την αγκαλιά μας.

Η αγκαλιά διοχετεύει ένα αίσθημα ασφάλειας, σιγουριάς και προστασίας.  Είμαι σίγουρη ότι όλοι έχουμε αισθανθεί, πόσο ανάγκη έχουν τα παιδιά μας αλλά και εμείς μια σφικτή αγκαλιά. Μια ζεστή αγκαλιά είναι για τον καθένα μας μαγική.  Είναι μια μορφή έκφρασης της αγάπης μας για ένα άνθρωπο. Μια ζεστή, τρυφερή και αληθινή αγκαλιά χαράζει ένα όμορφο κανάλι επικοινωνίας.  Το άγγιγμα είναι ανάγκη του κάθε ανθρώπου. Εκτοξεύει μια πληθώρα από θετικά συναισθήματα, που με απλά λόγια κάνουν το παιδί αλλά και το καθένα μας να αισθάνεται όμορφα.

Tι είναι το Άγχος Αποχωρισμού και ποια είναι τα συμπτώματα;

Γύρω στην ηλικία των 10 μηνών μπορεί να προσέξετε πως το παιδί σας γίνεται πιο ανήσυχο, όταν βρίσκεται μακριά σας. Κάθε φορά που απομακρύνεστε και εξαφανίζεστε από το οπτικό του πεδίο ή αναθέτετε σε κάποιον άλλο να το προσέχει, έστω και αν βρίσκεστε στο διπλανό δωμάτιο, αναστατώνεται και κλαίει. Όταν το βάζετε για ύπνο, αρνείται να σας αφήσει να φύγετε από κοντά του και μπορεί να ξυπνήσει κατά τη διάρκεια της νύκτας και να σας ψάχνει. Αυτό το αναπτυξιακό στάδιο είναι γνωστό ως Άγχος Αποχωρισμού. Το παιδί σας δεν έχει μάθει ακόμα, πως οι γονείς συνεχίζουν να υπάρχουν και θα επιστρέψουν, έστω κι αν βρίσκονται στο διπλανό δωμάτιο. Το στάδιο αυτό φτάνει στο αποκορύφωμα του μεταξύ των 10 με 18 μηνών και συνεχίζει να υφίσταται μέχρι τα 2 με 4 χρόνια.

Αδελφική σχέση: μια σχέση 'δοτή' και όχι επιλογής, ωστόσο καθοριστική και -αναγκαστικά- παντοτινή. Τα αδέλφια μοιράζονται πολλά, και μάλιστα χωρίς να το έχουν επιλέξει: σπίτι, παιχνίδια, γονείς και άλλους συγγενείς και κυρίως την αγάπη, την προσοχή και την αποδοχή τους.

Ωστόσο, επειδή έτυχε να γεννηθούν στην ίδια οικογένεια, από τους ίδιους γονείς, δεν σημαίνει ότι θα πρέπει -ή ότι μπορούν- να έχουν συνεχώς καλή σχέση μεταξύ τους. 

Πολλοί γονείς αντικρίζοντας την προοπτική / πιθανότητα αναστολής φοίτησης στο Δημοτικό Σχολείο νιώθουν να χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους… Θα ’πρεπε όμως;

Πολλά παιδιά ξεκινούν τη φοίτησή τους στην Α’ Δημοτικού, χωρίς να είναι έτοιμα γι’ αυτή, αφού παρουσιάζουν σοβαρές ελλείψεις σε βασικούς τομείς. 

Παραλία... Ο Χρήστος ο μικρός μου γιος πηγαίνει σε κάθε έναν ξεχωριστά και τον ρωτά τι κινητό έχει... Άλλοι του απαντούν, άλλοι κάνουν ότι δεν τον ακούν . Κι εγώ πίσω του να προσπαθώ να τον βοηθήσω να αλληλεπιδρά με όλους αυτούς τους ανθρώπους . Άλλοι ενοχλούνται, άλλοι πάλι τον βρίσκουν χαριτωμένο. Ο Χρήστος είναι στο φάσμα του αυτισμού. 

α) Η επανάληψη εκ μέρους του μαθητή σειράς δισύλλαβων λέξεων με την ίδια σειρά εκφώνησής τους (πχ κότα, βρύση, δόντι, νερό). Η άσκηση αρχίζει με σειρά τριών λέξεων, οι οποίες θα εκφωνούνται με ρυθμό μια λέξη ανά ένα δευτερόλεπτο, και συνεχίζεται με σειρές περισσότερων λέξεων.

H  βασική αιτία της αδυναμίας ενός παιδιού να ακολουθήσει προφορικές οδηγίες οφείλεται στη μειωμένη και κατά συνέπεια,   ανεπιτυχή ακουστική   επεξεργασία.

Με ποιους τρόπους μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί να βελτιώσει αυτό το μηχανισμό;

Κάποια παιδιά λένε «μαμά» πριν κλείσουν καν τους εννέα μήνες, ενώ άλλα μέχρι να σβήσουν και το δεύτερο κεράκι τους προτιμούν απλώς να ακούν. Δέκα απαντήσεις ρίχνουν φως σε αντίστοιχες ερωτήσεις και αιτιολογούν γιατί η ομιλία εξελίσσεται διαφορετικά από παιδί σε παιδί…

Αναπόφευκτα στην ζωή μας, έχουμε την τάση να συγκρίνουμε.

Να συγκρίνουμε αντικείμενα, καταστάσεις, ανθρώπους. Να συγκρίνουμε την ζωή μας με την ζωή τον άλλων, το τι έχουμε και δεν έχουμε σε σχέση με άλλους, ακόμα και τον εαυτό μας σε σχέση με το παρελθόν μας.

Η τάση αυτή για σύγκριση, πηγάζει από την τάση για βελτίωση, ανάπτυξη και ανάδειξη. Μας δείχνει, ή μας υπενθυμίζει θα έλεγα καλύτερα, τους στόχους μας, τις φιλοδοξίες μας, το ποιοι θέλουμε να είμαστε.

Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο τόσο εξαίσιο σε κάθε του σημείο, ώστε θεωρώ απαραίτητο να έρθει στα χέρια κάθε γονέα. Δυστυχώς τα προβλήματα συμπεριφοράς και τα μαθησιακά αυξάνονται συνεχώς.

Είναι συχνή παρατήρηση από πολλούς εκπαιδευτικούς ότι τα παιδιά μας χειροτερεύουν όλο και περισσότερο σε πολλά ζητήματα. Παρατηρείται μία πτώση στην κοινωνική, συναισθηματική και ακαδημαϊκή λειτουργικότητα των μαθητών καθώς και μια ραγδαία αύξηση των μαθησιακών δυσκολιών και άλλων διαγνώσεων.

Τα παιδιά όλων των ηλικιών συχνότερα ή πιο σπάνια λένε ψέματα. Οι λόγοι ποικίλουν και σχετίζονται με διάφορους παράγοντες όπως την ηλικία και το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού, τη σχέση με τους γονείς, τον φόβο τιμωρίας/ σύγκρουσης ή την αδυναμία ανάληψης ευθύνης. Οι γονείς όμως μέσα από τη σχέση τους με το παιδί τους μπορούν να μετριάζουν ή ακόμα και να ελαχιστοποιήσουν τέτοιες ανεπιθύμητες συμπεριφορές.

Κάθε περίπτωση παιδιού με ΔΕΠΥ είναι διαφορετική, αφού ο εγκέφαλος του κάθε παιδιού επηρεάζεται με διαφορετικό τρόπο. Τα παιδιά με  ΔΕΠΥπαρουσιάζουν μια σειρά συμπτωμάτων: μερικά είναι υπερκινητικά, κάποια ονειροπολούν συνεχώς και άλλα απλά φαίνεται να μην μπορούν να ακολουθήσουν τους κανόνες.

Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε, πώς η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής επηρεάζει τη συμπεριφορά του παιδιού, έτσι ώστε να μπορέσουμε σαν γονείς ή σαν εκπαιδευτικοί να επιλέξουμε τις κατάλληλες στρατηγικές, που θα μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα.