Τα παιδιά γονείς χρειάζονται. Φίλους θα κάνουν και στο σχολείο.

Είναι ο ρόλος του γονιού πολύπλοκος, πολυσύνθετος, απαιτητικός. Ο κάθε γονιός προσπαθεί το καλύτερο δυνατό για το παιδί του, ώστε να του παρέχει από την μια τα απαραίτητα εφόδια, και από την άλλη, να το κάνει ευτυχισμένο. Αυτό σε πολλές περιπτώσεις, προκαλεί μπέρδεμα στον γονιό με αποτέλεσμα να γεννάται το ερώτημα, για το τι είδους σχέση πρέπει να έχει κάποιος με το παιδί του, για το πόσο αυστηρός πρέπει να είναι , κλπ κλπ.
Πολλοί γονείς πέφτουν στην παγίδα, του να δημιουργήσουν φιλική σχέση με το παιδί τους, με την έννοια του "κολλητού". Με αποτέλεσμα, να συμπεριφέρονται στο παιδί τους, λες και είναι ο καλύτερος τους φίλος. Συνήθως αυτό είναι αποτέλεσμα της ανάγκης του γονιού και όχι του παιδιού.
Έτσι ο γονιός, συμπεριφέρεται στο παιδί του σαν σε ενήλικα, παραμερίζοντας τον ρόλο που πρέπει να έχει ένας γονιός.
Στην προσπάθεια του ο γονιός να μην χάσει τον καλύτερο του φίλο, την ζωή του, τον έρωτα της ζωής του, και όπως αλλιώς χαρακτηρίζει το παιδί του, γίνεται χαλί να περπατήσει το παιδί του επάνω, καλύπτοντας τις δικές του ανάγκες, τα δικά του συναισθηματικά κενά, πίσω από το "τα πάντα για να είναι καλά το παιδί μου".
Μόνο που το παιδί στο τέλος δεν είναι καλά. Δεν έχει μάθει να οριοθετεί τον εαυτό του, γιατί ο γονιός δεν του χάλασε ποτέ χατίρι, δεν έμαθε να είναι ανεξάρτητο, γιατί ο γονιός προσκολλήθηκε μαζί του, θα δυσκολεύεται να κάνει φίλους, γιατί ήδη έχει τον "ιδανικό καλύτερο φίλο", γιατί "μόνο ο γονιός θέλει το καλό σου" και "μόνο ο γονιός ξέρει καλύτερα για εσένα".

Έτσι ξεκινούν τα παιδιά να γίνονται γονείς του εαυτού τους, και γονείς τον γονιών τους, νιώθοντας υπεύθυνα για την ευτυχία και την συναισθηματική ασφάλεια τον γονιών , αντί οι γονείς για τα παιδιά.

Αφού ο γονιός νιώθει άσχημα να δει το παιδί του στεναχωρημένο, υποκύπτει στα καμώματα του παιδιού και στις απαιτήσεις του, χάνοντας έτσι τον έλεγχο στο βωμό της ανάγκης του γονιού για φιλία.
Δυστυχώς, ο ρόλος του γονιού σε πολλές περιπτώσεις, απαιτεί να στεναχωρήσεις τα παιδιά. Απαιτεί να είσαι ο "κακός και αυστηρός". Απαιτεί τα παιδιά να θεωρούν "στριμμένο" τον γονιό, είτε γιατί δεν άφησε το νήπιο να φάει ένα βάζο καραμέλες, είτε γιατί δεν άφησε τον έφηβο να ξημερωθεί με την παρέα του σε κάποια παραλία...
Αγαπητοί γονείς, τα παιδιά χρειάζονται γονείς, που θα τους μάθουν να οριοθετούνται. Χρειάζονται γονείς, που να ακούν και να σέβονται μεν τις ανάγκες τους, αλλά και να τα προστατεύουν παράλληλα από κινδύνους που τα ίδια δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν.
Χρειάζονται γονείς, που θα τα διδάξουν για το πώς θα είναι ως ενήλικες. Πώς θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στην ζωή, πώς θα διαμορφώσουν χαρακτήρα.
Φίλους θα κάνουν στο σχολείο, στις διακοπές, στην ζωή τους γενικότερα.
Αυτό που χρειάζονται από εμάς είναι να είμαστε γονείς. Με τα θετικά και τα αρνητικά, με την φιλική προσέγγιση εμπιστοσύνης, αλλά και την αυστηρότητα, όπου χρειαστεί, εισπράττοντας πότε την αγάπη τους και πότε το θυμό τους απέναντί μας. Γονείς που θα παίξουν και μαζί τους, μα παράλληλα γονείς που έχουν και προσωπική ζωή. Και στο τέλος, όταν όλα γίνουν με μέτρο, το παιδί θα είναι κερδισμένο.
Και όσο για εμάς, μπορούμε να κάνουμε φίλο τον/την σύντροφο, συναδέλφους, αλλά και τόσο άλλο κόσμο που ξέραμε πριν να αποκτήσουμε παιδιά...

Πάμπος Ευσταθίου
BSc Psychology
Systemic/ Family Psychotherapist
BRIEF Solution Focused Therapy

Αναρτήθηκε από:

Νίκη Λουκά B.A., M.Phil.

Ειδική Παιδαγωγός