Συχνά οι κατ’ οίκον εργασίες διαταράσσουν τη ζωή των οικογενειών. Η πολύωρη, γεμάτη συγκρούσεις και συχνά μη παραγωγική ενασχόληση μαζί τους είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Πώς μπορεί αυτό να αποφευχθεί;

Συνταγές επιτυχίας, δυστυχώς,  δεν υπάρχουν… Μπορείτε, όμως, να δοκιμάσετε τις ακόλουθες συμβουλές:

Παρόλο που οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν ότι η παιδική ηλικία είναι μια εύκολη και ανέμελη φάση ζωής, χωρίς άγχος και πίεση, η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Όλες οι φάσεις της παιδικής ηλικίας περιλαμβάνουν έντονους φόβους, άγχος και πίεση προς τα παιδιά. Και μόνο το γεγονός ότι η παιδική ηλικία χαρακτηρίζεται από συνεχείς μεταβάσεις από το ένα αναπτυξιακό στάδιο στο επόμενο, με αποκορύφωμα την επίπονη μετάβαση στην εφηβεία και ακολούθως στην ενήλικη ζωή, την καθιστά αγχογόνο και φοβική. 

Οι καλοκαιρινές διακοπές ξεκίνησαν και τα παιδιά απαλλαγμένα πλέον από τις σχολικές υποχρεώσεις δεν χορταίνουν να απολαμβάνουν την ανεμελιά, το παιχνίδι και τις σκανταλιές! Αλήθεια όμως, όταν μεσολαβούν μήνες διακοπών, πού πάει όλη αυτή η γνώση που έχει κατακτηθεί με τόσο κόπο και ιδρώτα στις σχολικές αίθουσες μια ολόκληρη χρονιά;

Τη δεκαετία του 1940, η επιστήμη της ψυχολογίας αντιμετώπιζε τον άνθρωπο σαν ένα «μαύρο κουτί».Η μόνη λειτουργία του ανθρώπου ήταν να δέχεται ερεθίσματα και να αντιδρά σε αυτά, σχεδόν αυτόματα και μηχανικά, χωρίς κάποια συναισθηματική ή υποκειμενική επεξεργασία των δεδομένων.Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ο λεγόμενος «Σκύλος του Παβλόφ», το πείραμα του Σοβιετικού επιστήμονα πάνω στον οποίο βασίστηκε η μελέτη του «συμπεριφορισμού».

Το να πειθαρχήσεις ένα παιδί μοιάζει συχνά πολύ δύσκολο. Το παιδί αντιδρά, ο γονιός απειλεί ή τιμωρεί και αυτό μπορεί να συνεχίζεται επ’ αόριστον, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Γιατί; Επειδή οι "κενές απειλές", εκείνες δηλαδή, που τις λέμε και δεν τις πραγματοποιούμε ποτέ, επιβεβαιώνουν στο παιδί αυτό που ήδη ξέρει: ότι οι γονείς του θα φωνάξουν, αλλά δεν θα κάνουν τίποτα και εκείνο θα μπορέσει να πετύχει ό,τι θελήσει.